Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

ΤΩΡΑ!



Βραδεία η εξελικτική ορμή της γεωλογικής κλίμακας, δισεκατομμύρια τα έτη που χρειάστηκαν ώστε το ορυκτό θραύσμα των υπερκαινοφανών εκρήξεων να αμβλυνθεί δια των περιστροφών της γύρω από τον Ήλιο ως μια ελλειπτική σφαίρα∙ η σχεδόν λεία επιφάνεια της Γης είναι πλέον γεμάτη με τοπία που βαριανασαίνουν και κοχλάζουν. Λάβα και θειάφι ζαρώνουν σα σεντόνια στάχτης τα υγροποιημένα πετρώματα, σε μια ηφαιστειακή κόλαση που κλυδωνίζεται από αλυσιδωτά ξεσπάσματα κοσμογονικών σεισμών, κατακρημνίζοντας τεκτονικά ρήγματα στο έλεος του μεγάλου ενιαίου ωκεανού όπου σύντομα θα αντανακλώνται οι πρώτοι βιογονικοί κεραυνοί. Τούτη η αργή, επεισοδιακή κοσμογονία των υδάτων, της λάσπης και των λιωμένων ορυκτών θαρρείς καταπίνει στη σχεδόν ακίνητη αιωνιότητα εποχές αβάσταχτης στασιμότητας που μόνο η «εμβρυακή» αισθαντικότητα των ορυκτών μπορεί να υπομείνει. Η ρηξικέλευθη πρόοδος δεν έχει ακόμη υπερβεί την κυκλική δυναμική του γίγνεσθαι.
Αλλά επειδή ακόμη και η αιωνιότητα έχει μια κάποια διάρκεια και τα όποια όρια της, ο Ενιαυτός έγειρε αυθόρμητα προς εκείνες τις εξελίξεις που δειλά-δειλά εξακοντίζουν τη ρηξικέλευθη πρόοδο πέρα από τον κλοιό της κυκλικής στασιμότητας,  σ’ έναν πλανήτη όπου κάτι φαίνεται να κινείται υπό το αόρατο πλέγμα μιας πρώτης σύνθετης οργανωτικότητας, όπως διατάζει η φυσική επιλογή και η αναπλαθόμενη περιβαλλοντική αναγκαιότητα ανά τις σχεδόν αμέτρητες χιλιετηρίδες: ο χημικός σχηματισμός του οξυγόνου έσπειρε τα πρώτα κρεμώδη νεφελώματα σε έναν πλέον γαλάζιο ουρανό που αντανακλάται στον κυανό ωκεανό. Eν συνεχεία οι πρώτες στάλες βροχής έρχονται με τις κρούσεις σφοδρών καταιγίδων που εξαπολύουν τον αυθαίρετο αναρχικό κεραυνό για να χτυπήσει με καινοφανή τρόπο τα ανόργανα στοιχεία των θαλασσών- ιδού το πρώτο οργανικό μόριο! ‘Ώστε ο ωκεανός στην πορεία να χτενίζεται από αμέτρητα κοπάδια ψαριών, να στολίζεται από σμήνη πρωτόγονων μεδουσών. Η βιολογική επανάσταση του Καμβρίου, χάριν στην επικράτηση του οξυγόνου και του άνθρακα, έδωσε το πρώτο χτύπημα στην αέναη «αμνιακή» κυκλικότητα των γεωλογικών αναμορφώσεων, λανσάροντας βιολογικές μορφές μιας απίστευτης καινοφάνειας: οφθαλμός εξογκωμένος, πτερύγιο που πλατσουρίζει στα νερά, μικροβιακός πλούτος του χώματος, ψυχρή αναπνοή γυαλιστερού ερπετού που επιτέλους εναποθέτει τα αυγά μακριά από τη θάλασσα- μνημειώδης απόσχιση από την οργανική σούπα του ωκεανού σε έναν νέο ξηρό ορίζοντα άπειρων δυνατοτήτων. Ορμητικότητα δεινοσαύρου, καθώς τα ατμοσφαιρικά δηλητήρια κατανικούνται από περισσότερο οξυγόνο και καταιγίδες όζοντος. Σαρκοφάγος θρίαμβος και πονηρό καμουφλάζ ασύλληπτου θηράματος, καθώς ο χρόνος φέρνει πλέον την αλλαγή πιο γρήγορα στη νέα αιχμή των πραγμάτων, της οποίας χαρακτηριστικό δεν είναι πια η κοχλάζουσα λάβα αλλά ο παλμός του αίματος. Δεν είναι πλέον της κλίμακας όπου τα βουνά αργά διαβρώνονται από τους ανέμους και τις βροχές κι όπου ο πύρινος εμετός της γης αναδιαμορφώνει την ενιαία ήπειρο της Παγγαίας. Τώρα πια τρέχουν τα τετράποδα για ταίρι στα ξέφωτα της ατέρμονης ζούγκλας∙ τώρα κρύβονται πραγματικές πολυμορφικές εκπλήξεις στα προαιώνια δάση∙ τα αρχέγονα ύψιστα δέντρα «φλέγονται» από τα χρώματα εξωτικών πτηνών και αντιλαλούν από τους καγχασμούς αλαφιασμένων πιθήκων. Με τους ρυθμικούς, περιοδικούς μαζικούς αφανισμούς, τις εναλλασσόμενες παλινδρομήσεις των μεγάλων παγετώνων προς τον Ισημερινό και των  βροχοδάσων προς τους Πόλους, τα κύματα του γίγνεσθαι σταδιακά αποκτούν εκθετική επιτάχυνση, αναπαράγοντας νέες βιολογικές μορφές που, εκμεταλλευόμενες το εκάστοτε δυστύχημα, παίρνουν τα ηνία ως το νέο βασίλειο της οργιαστικής Φύσης. Οι δεινόσαυροι αφήνουν χώρο στα μικρά δειλά θηλαστικά ώστε στην πάροδο των εκατομμύριων ετών να αποκτήσουν το σθένος της προϊστορικής τίγρης, την πυγμή πελώριου χαυλιόδοντα του μαμούθ. Οι νέες εξεζητημένες ικανότητες και οι πιο οξείες αισθήσεις αναδύονται καθώς θαρρείς η εγκεφαλική δραστηριότητα αποσύρεται από την αποσβόλωση του ερπετού σε μια πρώτη αυτοαναφορική ενίσχυση, έναν πρώτο εναγκαλισμό με την αφαιρετική επεξεργασία των αισθητήριων δεδομένων- η εξελικτική πλέξη του χρόνου εστιάζει βαθύτερα στη Στιγμή κι όλα εκπτύσσονται γοργότερα.  Μπορείς να το διακρίνεις στον τρόπο που ατενίζει τον ορίζοντα ο μεγάλος χρυσαετός λίγο προτού ξεχυθεί στους αγέρες, αλλά και στο έρμαιο θηλαστικό που τρέχει για να γλυτώσει από τις αρπαγές ενός κόσμου αγνώστου κι αποκαρδιωτικά επικίνδυνου σε κείνες τις ύπουλες, ανύποπτες στιγμές.
Κι όλο πιο γοργά τρέχει ο διαδικαστικός χρόνος, ακόμη ταχύτερα από το θήραμα, ακόμη κι από τον θηρευτή. Το ρεύμα της αλλαγής μέσα από την έγερση της θηλαστικής αντίληψης, της τρυφερής θωπείας σε γούνα που εξιλεώνει τις νέες γενιές από τα αφιλόξενα χειμερινά «μάρμαρα» του πάγου, των ακόμη πιο μανιασμένων από πόθο ζευγαρωμάτων καθώς ο μεγάλος αίλουρος, κατά τη διάρκεια της φρενιασμένης εκσπερμάτωσης, δαγκώνει τη ράχη της καλής του- όλο κι όλο εντονότερες συλλήψεις της Στιγμής, μια θαρρείς πιο κεντρισμένη υποψία από μάτια σχεδόν ενσυνείδητα, με τις πρώτες αναλαμπές του αδράγματος του χρόνου. Οι στροφορμές του διαδικαστικού γίγνεσθαι όμως θα κυλήσουν ακόμη γοργότερα όταν οι ανθρωπίδες θα ισιώσουν τη σπονδυλική στήλη τους και θα τολμήσουν να εκμεταλλευτούν εις το έπακρον το χειρονακτικό τους πλεονέκτημα. Με δέρμα γυμνό από τρίχωμα και ρόπαλο στο χέρι εκείνη η πρώτη αναλαμπή του χρονικού αδράγματος γίνεται μια σοβαρή αποβάθρα περαιτέρω εξελικτικής διεργασίας. Η εργαλειακή ιδιοφυία σκαρφίζεται το ακόνισμα του λίθου και άρα την πρώτη αποτελεσματική οπλοκατοχή. Και καθώς έντρομος ανακαλύπτει και τιθασεύει τη φωτιά, καταναλώνει τις τροφές μαγειρεμένες και πιο εύπεπτες, εξοικονομώντας την ενέργεια της χώνεψης προς όφελος ευγενέστερων χρησιμοθηρικών επιδιώξεων. Η σκέψη με πρωτεϊκή περιέργεια ταξινομεί αποστασιοποιημένα το μάγμα των καλειδοσκοπικών αισθήσεων. 

Είναι πράγματι σα να βλέπεις τις στροφορμές της γεωλογικής κλίμακας να επιταχύνονται βαθύτερα στον πυρήνα της Στιγμής σα μια κάποια δίνη. Καθώς η βιολογία θέτει τη νέα αιχμή του διαδικαστικού γίγνεσθαι, από τα ηνία των ορυκτών, των πρωτοπλασματικών ώσεων του κυττάρου, προς ολοταχώς στο πιο ελκυστικό πτέρωμα, στην έγχρωμη υπεροχή της ουράς ως προς την σεξουαλική επιλογή των ζευγαρωμάτων, προς ολοταχώς στις υποπτευόμενες αποφάσεις των ανθρωπίδων, στο κύλημα του τροχού, τις μεγάλες νομαδικές περιηγήσεις από ήπειρο σε ήπειρο, στον χορό της ομαδογαμικής τελετής του Homo Sapiens, στην επινόηση του προφορικού κώδικα και της συνακόλουθης διήγησης που ανοίγει τους ορίζοντες του χρόνου σε παρελθόν και μέλλον… προς ολοταχώς (στις δεκάδες χιλιάδες περιστροφές της Γης γύρω από τον Ήλιο) στην επινόηση του γραπτού κώδικα και της σπερματικής σύλληψης της πρώτης εικονικής πραγματικότητας στους ηδύφωτους βράχους μέχρι τους καλά φυλαγμένους πάπυρους των πρώτων λογίων. Και η δίνη του χρόνου γρήγορα συγκλίνει στην αδήριτη απόφαση του πατέρα να θέσει τα όρια του οίκου από τον δήμο, επιτείνοντας το όφελος της ενισχυμένης πλέον οπλοκατοχής.
Ο χρόνος τρέχει πλέον όντως πιο γρήγορα και  αξιοπερίεργα εν συναρτήσει με την ακόμη πιο δραστήρια σύλληψη της ερμητικής Στιγμής. Διότι η ελικοειδής συστροφή της εξέλιξης με βάση την ατέρμονη άβυσσο της γεωλογικής μονοτονίας με τον ραγδαίο πολλαπλασιασμό των βιολογικών μορφών και κυρίως την υπερίσχυση του ανθρώπου, καθώς αυτός έμαθε να κατοικεί περισσότερο στη σφαίρα του συμβολικού του νου παρά στο περιβάλλον, εκείνο που συνέβη είναι η βαθύτερη αναδίφηση της Στιγμής, παρασέρνοντας τα ρεύματα του χρόνου σε αυτό το επίκεντρο. Σα μια νέα στασιμότητα του χρόνου που θαρρείς είναι ψευδαισθησιακό απαύγασμα της μεγάλης του επιτάχυνσης, όπως ακριβώς οι ακτίνες του τροχού χάνονται σα μια ομοιόμορφη επιφάνεια καθώς αυτός στρέφεται με ταχύτητα, έτσι και η ασύλληπτη μαγεία του στατικού Είναι βρίσκει την επιβράβευση σε μια νέα δυναμική οικολογία, αυτήν της εν εγρηγόρσει συνείδησης!
Από τις γεωλογικές μεταστροφές σε αυτές του DNA και των έντονων κλιματολογικών αλλαγών, ήρθαν αυτές των γραμμάτων και των σελίδων, της ποιμαντορικής παγίωσης και του ρητορικού ξεσπαθώματος που αλλοιώνει αξίες όσιες. Από τις φυλετικές, νομαδικές μεταβολές σε αυτές του συγκεντρωτισμού της πόλεως, των εθνικών ανασχέσεων ισχύος και γεωγραφικών συνόρων. Από την αναρχική κραυγή του κυνηγού, στη συνετή σπορά του γεωργού και τα εμπορικά δίκτυα των καραβανιών πέρα στην πολιτισμική καλλιέργεια της ακαδημίας. Από τον Δρόμο του Μεταξιού στο άμεσο εικονικό σήμα του Διαδικτύου, ο ίλιγγος της εισόρμησης στον Πυρήνα της Στιγμής μας διανοίγει έναν νέο ορίζοντα στην κλίμακα των δευτερολέπτων. Πλέον όλος ο ντόρος τίθεται όχι στο πεδίο της αργόστροφης φυσικής επιλογής και της μακραιώνιας βιολογικής μετάλλαξης, πόσο μάλλον στη σχεδόν στάσιμη μεταλλαγή της ορυκτής διάβρωσης. Σήμερα το παιχνίδι παίζεται στο πεδίο του κλάσματος του δευτερολέπτου, στις απίστευτες ρυθμικές ταχύτητες των νευρωνικών συνάψεων και των νευροδιαβιβαστών που επικαθορίζουν τις κρίσιμες εκείνες αποφάσεις που λαμβάνονται απέναντι από την οθόνη του υπολογιστή ή κατά τη διάρκεια διπλωματικής χειραψίας ή λίγο πριν την απόφαση για γαμήλια πρόταση. Η αιχμή του διαδικαστικού γίγνεσθαι έχει εισχωρήσει στη συνειδητή αντίληψη όχι απλώς στην κλίμακα της μηρυκαστικής πρωτο-συνείδησης των απλών θηλαστικών αλλά στην κλίμακα του στρατηγικά ευφυέστατου μικροδευτερολέπτου στο οποίο πλέον εδράζεται μια πληθώρα ψηφιακών πληροφοριών, σχετικά σύντομα ένα ολόκληρο σύνολο TerraByte αρχείων όπου θα καθίσταται η γαλαξιακή εγκυκλοπαίδεια- γενεαλογική σύνοψη για μια φωτογραφική ματιά, μια έκλαμψη θεϊκής συνείδησης που κατοικεί στους αιθέρες της τετραδιάστασης Φαντασίας του Κυβερνοχώρου…
Όσο τρέχουν καταρρακτωδώς τα ρευστά δεδομένα στον υπολογιστή σα μια νέα οργανική ανακύπτουσα ιδιότητα, τα επικοινωνιακά μοτίβα, που αναπλάθονται στην κλίμακα των δευτερολέπτων, υφαίνουν τη συγκρότηση τηλεπαθητικών νοήσεων, υπερβαίνοντας τα ψευδαισθησιακά όρια του Εγώ, γινόμενοι το μετα-ανθρωπιστικό πληροφοριακό μάγμα μιας συλλογικότητας τέτοιας που θα χτίσει τη νέα της οικολογία εγκάθετα στο απύθμενο βάθος της ρευστής Στιγμής, ενόσω τα άλλοτε πάγια μορφώματα όπως οι ιδεολογίες, τα δόγματα, οι θεότητες και οι μύθοι θα συνεχίσουν να λιώνουν υπό την πυρακτωμένη ρομφαία της εωσφορικής αντίληψης. Η οποία φλερτάρει με το Είναι κατά τρόπον που την κάνει να δικαιούται τον τίτλο της κορωνίδας ολάκερου του διαδικαστικού γίγνεσθαι- από την αστρική σκόνη και την έκρηξη των υπερκαινοφανών στην μετανεωτερική έκρηξη της αναστοχαστικότητας πέραν κάθε ιδιότητας και ετεροπροσδιορισμού. Σκώμματα και παραδοξολογίες στα συντρίμμια της εντροπίας, τα νέα σαγηνευτικά φτερά του επόμενου οικουμενικού όντος καθώς ατενίζει με συλλογικό πυρετό και ορμητική προπέτεια τις παρυφές του επικείμενου διαδικαστικού ορίζοντα!
Μοιάζει με τον ίδιο τον Κατακλυσμό, το Τέλος του Κόσμου, την Συντέλεια! Η νοοσφαιρική αλληλενέργεια μοιάζει με Κοσμογονία, με Κατακλυσμό! Σαν το πρώτο υλικό της επόμενης εξελικτικής μάζας που όμως στρέφεται εκεί που η ψυχο-βιολογική άγνοια αδυνατεί να φανταστεί. Νωθρή ακόμη η κατανόηση του τι έπεται να συμβεί στο επόμενο εξελικτικό υποσύνολο. Εκεί που οι νανοτεχνολογικοί επεξεργαστές και οι κβαντικοί υπολογιστές θα ποιήσουν την αλήθεια, διανοίγοντας, ταυτόχρονα,  στο κλάσμα του δευτερολέπτου την τερπνή διαστολή μιας ολόκληρης Αιωνιότητας, το Κλέος της Πλατωνικής Στιγμής, απ’ όπου οι μορφές εσαεί σπέρνουν την ίδια τους τη γένεση.
Συμβαίνει στην κόψη της Στιγμής.
 Τώρα!
 Μου το εκμυστηρεύονται παράξενα μετα-συστήματα και εκλάμψεις φωτός που υπερθέτουν το ερώτημα πέραν της αντίθεσης οργανικού-τεχνητού, αληθινού-πλασμαστικού, καλού ή κακού.